Bilmem Neden

Depresif çiçekler kokluyorum
Yüzükoyun sokaklarda
Yıldızlar seçiyorum bir bir
Karanlığa avuç açmış bulutlarla
Zorlukla seçilen insanlığa hitaben
Kendime küsüyorum
Dinlemek istemiyorum hiç bu sesi
Hatta ne de dinlenmek bazen
Cezveden taşmaktaki sütten beyaz
Kendime inandığım yalanlarım
Tekrar dönüyor insanlık denen
Tepegöz masalımsı canavar
Ona da bağırıyorum sesimi
Dinlemem ne onlar gelse ne de sen
Bilmem nasıl anlatsan bunu bana
Yardıma aç kibirli bana ne desen
Ne hacet eskilerden bahsetmeye
Ne de ağır, bağırışlı sızılardan
Ben derim kendime diyeceğimi
Ne senin gibi bunak öğütçüye hacet
Neyse ki gülüyorum sokak ortalarında
Ya beyaz gündüzleri sevmek de nesi
Neyse ki gülüyorum olanca dişlerimle
Her gülüşün kritiğini yapmalı insan
Her dişin anlamını bilmeli beyazdaki
Serçelerden çok uçabilmeli böcekler
Benim gibi bilmeli kibirli cehaleti
Cehlimin cehaletine cahil olduğum gibi
Ağaçlar sıkılmalı yeşillerden
Neyse ki gece var siyaha dost
Gizlerin, sırların efendisi gece
Yağmurlanmış toprak kokusu yok hiç
Mecnunun Leyla'sında, keremin Aslı'sı
Falanın filanında heykel duruşundan öte
Anlatamadım ejderhalara
Sevinçten ağlamaz insan
Neyseki biliyorum ejderhacasını
Kim demiş Nemrut dağı yüksek diye
Benden büyük nesne hani
Ben değilsem kibrim geçer her şeyi
Neyse ki koltuklarımız hâla beyaz
Neyse ki yumurta yiyorum sabahları
Nasıl olur da döner dünya
Ya bu stabilize yalanlar kafilesi
Neden uçamıyorum ben mesela
Serçeler neden yürüyemez
Neyse ki gülüyorum hâla
Neyse ki gülüyorum olanca dişlerimle
Derken nasılsa bir balık düşüyor elime
Melankoliden nefes nefese
Ne yapsam olmuyor yaşatmaya
Ne suni teneffüs ne suni sevgi sözcükleri
Onlarca yıldan paslanmış gibi gözlerim
Artık bütün işlevini kaybetmiş
Eski dünya aşklarından
Sürur içinde bir ağaçken
Kesilip geldim bu günlere
İçime binlerce kitap sıkıştırmış cahiller
Dilim olsa anlatırdım okumayı
Neyse ki varım ve biliyorum varlığımı
Bilmiyorum söylemiş miydim
Kargalardan çok sevdiğimi, uçmayı
Sarı kirpikli çınar ağacını es geçiyorum
Bazı güz gündüzlerinde
Ne biliyorum ki yürümeyi
Yağmurdan çok ağlamaktan sıkılıncaları
Sırlarımı saçıp durmaktan başka ne
Olduğum gibi olmaktan yorulmuşken
Ne biliyorum insanlara gülmeyi
Neyse ki gülümsüyorum şubat akşamlarında
Neyse ki yazmak istediklerim
Neyse ki
Neyse
SHARE

M. Talha Y.

    Blogger Comment

12 Yorum :

  1. okurken tebessüm ettiğim bir yazı olmuş, yoksa şiir mi demeliyim :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İstediğini diyebilirsin. Çok teşekkürler...
      Gülücüklü Kal...

      Sil
  2. Ne hacet'li kısımlara bayıldım... Kalemine sağlık.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. oysa bana en "olmamış" gibi görünen de oralardı :) Teşekkürler
      Gülücüklü Kal...

      Sil
  3. YAAAAAAAAAAAAaaaaaaaaa çok hoş olmuş *w* Kalemine, eline sağlık .3

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İçimi mutluluk dolduran yorumun için teşekkürler Elif!!
      Gülücüklü kal...

      Sil
  4. neyse çok enteresan bir kelime , kabul ama gönülsüzünden gibi severim kendisini tabii yazını da ...:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çünkü mecburen son verdim yazmaya. Mecburen kabullendim.
      Teşekkürler
      Gülücüklü kal...

      Sil
  5. Yazi da resimler de cok güzel 😊

    YanıtlaSil

Yorumların benim için önemli...

Ha Ben Ha Onlar (: